2001 yılında yayınlanan Fransız sineması Amelie, sinema dünyasının kült üretimleri ortasına katılmıştı. Trajik bir geçmişe sahip olan Amélie Poulain’in Paris’te kendi hislerini keşfettiği sinemada karakterimiz, epey temiz ve saf bir kişi olarak gösteriliyordu.
Fakat Amélie’nin gerçek kimliği, 22 yıl sonra bugün sinemanın direktörü Jean-Pierre Jeunet tarafından açıklandı. Amélie, halbuki bir KGB casusu imiş. Gelin, direktörün şok eden açıklamalarına bakalım.
Amélie’nin gerçek öyküsü:
Yönetmenin paylaştığı bilgilere nazaran Amélie’nin babası, sinemada her ne kadar eski bir asker olarak gösterilse de aslında durum bu değilmiş. Baba, Fransız savunma sistemlerinin geliştirildiği “Savunma Tedarik Ajansı”nda vazifeli bir isimmiş.
Amélie’nin KGB ile kontağı da aslında babasının vazifesine kontaklı. KGB’nin bir kuklası olan Fransız Komünist Partisi, kendisi şimdi çocukken 1980 yılında Amélie ile temas kurmuş, şeker ve sakız üzere ucuz karşılıklarla bilinmeyen evrakları babasından çaldırtmış.
Fakat bu çalmaların öncesinde Amélie’ye casus taktikleri öğretilmiş. Kendi parmak izini gizlemekten kamuflaj ve makyaja, mors koduyla bilgi göndermekten şifreli iletişime… Bulutların fotoğrafını çekiyormuş üzere yapan Amélie, aslında çok gelişmiş bir kamera kullanıyor ve saklı evrakların fotoğraflarını çekiyormuş.
Yönetmen Jeunet: Hiç kimse şundan şüphelenmedi mi?
Hikâye devam ediyor:
Berlin Duvarı’nın yıkılışının akabinde eski KGB üyeleri tekrar Amélie’ye ulaşıyor. Bu sefer Amélie şeker ve sakız karşılığında değil, ruble karşılığında iş yapıyor. Bu rubleler, Amélie’nin dairesinin altındaki markette çuvallara gizlenmiş bir formda Amélie’ye ulaştırılıyor.
Sonraki etapta Amélie artık sabotajlara başlıyor. Şifreli Rus iletilerini okuyor, gizleniyor, zehirler hazırlıyor, anonim mektuplar yazıyor. Aslında birer test olan bu misyonların akabinde kendisine yegane vazife veriliyor: Ailesi 1925’te Rusya’dan kaçan Raymond Dufayelowski’yi gözetlemek.
Raymond, anti-komünizme karşı direnişi yıllar boyunca destekleyen bir isim idi. Sattığı tüm sanat yapıtlarından gelen geliri komünizme karşı kullanıyordu. Bu da Komünist Parti’nin gözüne batmıştı. Amélie, eski bir KGB casusu tarafından Raymond’ı öldürmekle görevlendirilmişti.
İşler Prenses Diana’nın vefatına de dayanıyor:
Prenses Diana’nın vefatı, aslında bir şaşırtma maksadıyla tasarlanan ve kaza süsü verilen bir ölümdü. Hatta bu kazada kullanılan ve beyaz Fiat olarak görülen araç, aslında Ruslara ilişkin bir SAS-965 idi.
Amélie, Raymond’ı öldürmek için KGB’nin istediği yolu tercih etmiyor:
KGB, Amélie’ye Raymond’ı öldürmesi için Chernobyl’den getirilen ve radyasyonla kontamine olan bir anahtar veriyordu. Ama Amélie bu yolu tercih etmiyor ve Raymond için bir krem brule hazırlıyor. Doğal içinde siyanür ile birlikte.
Ancak Raymond krem bruleyi pek de seven bir isim değil. Bu nedenle Amélie ikinci bir yola başvuruyor: Zehirli mürekkep. Lakin Raymond’ın da bu sıralarda kuşkusu güzelce artıyor. Zehire karşı evvelce panzehir alıyor. Bu panzehiri Amélie’nin karşısında şarapla karışık bir formda içiyor…
Amélie vazifesinde başarısız olsa da KGB’den yeni bir misyon alıyor. Anti komünizm propagandası yapanların listesini çıkarmak. Amélie, şüphelendiği her ismin fotoğrafını alıyor, haftalarca araştırıyor, araştırmalarının sonuçlarını bir heykelciğin içine gizlediği anten ile Moskova’ya göndermeye çalışıyor.
Filmdeki gerçek aşkı da aslında bir Fransız casusu çıkıyor:
Ancak Tour de France bisiklet yarışı tüm sinyalleri bozuyor. Amélie, heykelciği diğer bir casus ile Rusya’ya gönderiyor. En sonunda ise bu dokümanlar istenilen tarafa ulaşmıyor. Gorbachev destekçisi taraflar, saklı belkeleri ele geçirerek Malotru isimli Fransız DGSE ajanına veriyor.
Malotru, Amélie’yi arıyor ve kendisini motoruyla bir cinse çıkarıyor. Malotru’nun bir casus olduğundan habersiz olan Amélie, ilk sefer kendisine ilgi gösteren birisini buluyor. Amélie’nin KGB ajanlığı da bu biçimde sona eriyor.
Bu kıssayı öğrendiğimize nazaran, sineması tekrar izlemenin tam vakti gelmiş üzere duruyor.
